ΠΑΛΛΑΔΑΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΩΝ ΝΕΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ

1
ΠΑΛΛΑΔΑΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΨΕΥΔΗ
ΤΩΝ ΝΕΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠΟΛΟΓΗΤΩΝ...

Υπό
ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ ΤΟΥ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΩΣ

Πρέπει να τονίσομε ευθύς αμέσως ότι το κράμα της ωμής βίας και
του ασυστόλου ψεύδους απετέλεσε και αποτελεί ειδική προτίμηση μέσων
των Χριστιανών τόσο εις την εξάπλωση αυτής της ιδιότυπης Ιουδαϊκής
αιρέσεως όσο και εις την απολογητική προπαγάνδα τους. Πολλάκις αυτά
συνοδεύονται με αμάθεια, έλλειψη ίχνους κοινής λογικής, παντός είδους
εσκεμμένης ή μη εσκεμμένης διαστρεβλώσεως, άρνηση διορθώσεως
υποδειχθέντων λαθών, συκοφαντίες, πρόκληση απατηλών εντυπώσεων
και καμία συστολή.
Στα άρθρα μου «Κατά της Χριστιανικής Απολογητικής» και «Όστις
θέλει οπίσω μου ελθείν...», κ. α., έχω εξηγήσει ότι: (1) H προτίμηση αυτή
υπήρχε ήδη σε όλη την Παλαιάν Διαθήκην, που είναι η βάση του
Εβραιοχριστιανισμού. (2) Στον Χριστιανισμό (ή την Εβραιογνωστικοχρι-
στιανική μάστιγα όπως προτιμώ ακριβέστερα να τον αποκαλώ) η ίδια
προτίμηση άρχισε και θεμελιώθηκε με τον πρώτο επίσημο συγγραφέα και
θεολόγο του, τον Απόστολο Παύλο, και συνεχίστηκε με τους Πατέρες,
τον κλήρο, τους μοναχούς, κλπ. Διαβάστε αυτά τα άρθρα για να δείτε και
να ελέγξετε μόνοι σας τις λεπτομέρειες, τα στοιχεία και όλη την
τεκμηρίωση που παραθέτω προσεκτικώς. Αν βρείτε λάθη ή έχετε
αντιρρήσεις, ευχαρίστως να τα ακούσομε. Ιδού ένα απλό παραδειγματάκι
μέσα από τα πολλά και διάφορα:
«ει γάρ η αλήθεια του Θεού εν τω εμώ ψεύσματι
επερίσσευσεν εις την δόξαν αυτού, τί έτι καγώ ως
αμαρτωλός κρίνομαι,».
Μετάφραση:
«Εάν διά τoυ ψεύδoυς μoυ η αλήθεια τoυ Θεoύ κατεδείχθη
μεγάλη πρoς δόξαν τoυ, γιατί ακόμη κατακρίνoμαι ως
αμαρτωλός;».
― Απόστολος Παύλος, Πρός Ρωμαίους Επιστολή, 3: 7. ―
Εκτός απ’ αυτήν την βαρύγδουπη αναφορά, οι ομολογίες του Παύλου διά
χρήση ψεύδους και δόλου από τον ίδιο υπάρχουν ή σαφώς εννοούνται
και στους εξής στίχους: Πράξεις 9: 22, Α΄ Πρός Κoρινθίoυς 6: 12, 9: 19-
23, 10: 23. Β΄ Πρός Κoρινθίoυς 5: 13, 12: 16, Πρός Φιλιππησίους 1: 15-
18. Μελετείστε τους, μεταφράστε τους και ερμηνεύσετέ τους και
εξακριβώσετε μόνοι σας εάν εμείς έχομε δίκιο. Δώστε λοιπόν μόνοι σας
ειλικρινή, αμερόληπτη και ικανοποιητική απάντηση στους εαυτούς σας.
2
Αυτά τα ψέματα και η βία, οσάκις είναι δυνατή, συνεχίζονται
ακόμα και σήμερα. Ψάχνοντας λοιπόν στο διαδίκτυο το λήμμα:
«Νεοκλής Φιλάδελφος», μέσω του Google και Yahoo, βρήκα εντός τριών
σελίδων αναφορών, άλλων σωστών και άλλων διαστρεβλωμένων ή
ψευδών, και το εξής το οποίο μπορείτε να βρείτε και να το διαβάσετε
όλο:
ESOTERICA.gr Forums ! – O “ΠΑΛΛΑΔΑΣ” ΚΑΙ Ο
ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ -.- = ΜΥΘΟΣ...
Νεοκλής Φιλάδελφος. (μόνο αυτός γνωρίζει αυτόν τον
φιλόσοφο κανείς άλλος! Ούτε η Μεγάλη Ελληνική
Εγκυκλοπαίδεια!) Ο Φιλάδελφος και πάλι συνεχίζει με τα...
www.esoterica.gr/FORUMS/topic.asp?Topic_ID=3026&ARC
HIVE=-
40k – Cached-Similar Pages
Αν δεν ήταν για τον Παλλαδά δεν θα ασχολιόμουν να απαντήσω
σε τέτοια υποκείμενα, τα οποία δεν αξίζουν κανένα σεβασμό και καμία
προσοχή. Όχι μόνο τα περισσότερα τελούν εν ανωνυμία και αφάνεια,
αλλά ούτε ειλικρίνεια διαθέτουν όπως και δεν κατέχουν κοινό νου ή
γνώση για να σκέπτονται προτού γράψουν κάτι. Πιο πιθανόν όμως είναι
ότι ψεύδονται επίτηδες μη έχοντας τίποτα άλλο, παρά μόνο το ψεύδος, να
αντιτάξουν στα επιχειρήματα που παραθέτονται από άλλους. Βεβαίως
γνωρίζουν καλώς το επικρατούν περιβάλλον της αμαθείας, της «πλάκας»,
της απροθυμίας για γνώση και έρευνα. Έτσι μπορούν να ρίχνουν όση
λάσπη διαθέτουν για να θολώνουν έτι περισσότερο τα λιμνάζοντα ύδατα.
Μόνο έτσι δύνανται να καταφέρνουν κάτι προς δόξαν του Γιαχβέχ και
του Υιού του, Γιεσούαχ. Δηλαδή χαίρονται και κομπάζουν μεταξύ
αδαών, αφελών, ανεξετάστων, φοβισμένων και αγραμμάτων με το να
επαναλαμβάνουν τα κλισέ τους και να αποκρύπτουν την αλήθεια.
Ειρήσθω εν παρόδω ότι ο πολύ σπουδαίος μελετητής και
ερευνητής Παν. Μαρίνης με την Ελληνική Εταιρεία Αρχαιοφίλων και
την επιτροπή για την αναγνώριση της Ελληνικής Θρησκείας
απήντησαν εφ’ όλης της ύλης σε πολλά και διάφορα ψεύδη τέτοιων
ανωνύμων αρχετύπων στην εξαιρετική και αρκετά πλήρη συλλογική ερ-
γασία τους με τίτλο:
Απάντησις
εις τό χριστιανικόν κείμενον-λίβελλον
«Κοινότοπα Αρχαιολατρικά Παραμύθια»
την οποίαν ενθέρμως συστήνομε για μελέτη.
3
Αυτά τα ψεύδη και όλες τις κακοήθειές τους τα δημοσίευαν
σταθερώς ανωνύμως σε διαφόρους διαδικτυακούς φορείς και στο δι-
δακτικό μέσο: το περιοδικό Καρουχαρείον. Η απάντηση σ’ αυτά εδόθη
στο Καρουχαρείον, τεύχος 84, Απρίλιος 2006, και στον διαδικτυακό
χώρο. Αν χρησιμοποιείτε υπολογιστή πατήστε εκεί που γράφει: «Αρχείον
PDF», στο τέλος της εξής αναφοράς:
Θεμελιώδες κείμενον: Εφ’ όλης τής ύλης απάντησις εις τόν
ανώνυμον λίβελλον υπό τόν τίτλον «Κοινότοπα
αρχαιολατρικά παραμύθια». [συγγραφή: Επιτροπή διά τήν
αναγνώρισιν τής Ελληνικής Θρησκείας] Αρχείον PDF
Εκτός από μια περιστασιακή αναφορά στο άρθρο μου «Ο
Απόστολος Παύλος μέσα από τις Πράξεις και τις Επιστολές (και όχι
μόνον)» και μια άλλη συντομότατη εντός μιάς επιστολής μου περί
απομυθοποιήσεως, τον ποιητή και επιγραμματογράφο Παλλαδά τον
Αλεξανδρέα τον αναφέρω ως εξής στα παρακάτω δύο μόνο σημεία του
άρθρου μου:
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗΣ
(1) «Καθώς όμως οι αντιφάσεις τους δεν λείπουν από πουθενά, ούτε από
τα γραπτά τους ούτε από τις τακτικές και πράξεις τους, έτσι και εδώ
έχομε μια αντίφαση. Ο θλιβερός επιγραμματογράφος και ποιητής
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς (περίπου 365 – 420 Κ. Ε.) περιγράφει αυτή
την αντιφατικότητα των μοναχών στο εξής δίστιχο, επίγραμμα:
Ει μοναχοί, τί τοσοίδε; τοσοίδε δέ, πώς πάλι μούνοι;
ώ πληθύς μοναχών ψευσαμένη μονάδα.»
[Στο παρόν άρθρο εγκλείω και την μετάφραση:
«Εάν είναι μοναχοί, τότε πώς είναι τόσοι; Αν είναι δε τόσοι, τότε πάλι πώς
είναι μόνοι;
Ώ πλήθος των μοναχών είστε ψευδής μονάδα.»
Τί αποκομίζετε από το νόημα αυτού του επιγράμματος;]
(2) «Δια δε τους Έλληνες αφιερώνω το παρακάτω τετράστιχο του
θλιβερού και μελαγχολικού επιγραμματογράφου Παλλαδά του
Αλεξανδρέως (365-420 Κ. Ε.), ο οποίος με τα σοβαρά και σκωπτικά
συνάμα επιγράμματά του περιγράφει όλη τη θλίψη και την οικτρή κατά-
σταση, πραγματική συμφορά, που δημιουργήθηκε στην Ελληνική οι-
4
κουμένη με την επικράτηση του Χριστιανισμού (με απλά λόγια της
Εβραιογνωστικοχριστιανικής μάστιγας) κατά τα χρόνια της ζωής του.
Αυτό εν πολλοίς αντιπροσωπεύει και τη σημερινή κατάσταση όχι μόνο
λόγω του Εβραιοχριστιανισμού αλλά και λόγω όλων των
κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών καταστάσεων της σύγχρονης επο-
χής της συγχύσεως και ανωμαλίας.
Άρα μή θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον,
Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες
όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον;
ή ζώμεν ημείς, τού βίου τεθνηκότος; »
[Στο παρόν άρθρο εγκλείω και την μετάφραση:
«Μήπως ενώ έχομε πεθάνει ζούμε μόνο κατά φαντασίαν,
εμείς οι Έλληνες, που έχομε περιπέσει σε συμφορά
νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο;
ή ζούμε εμείς, και έχει αποθάνει η ζωή;»
Τί αποκομίζετε από το νόημα αυτού του επιγράμματος;]
Πρώτο: Πουθενά δεν έβαλα την λέξη «φιλόσοφος». Γράφω: «Ο
θλιβερός επιγραμματογράφος και ποιητής...» κλπ. Άρα εδώ, αυτοί οι
άγνωστοι ανώνυμοι έγραψαν ένα ψέμα. Αλλά και φιλόσοφο να τον έχει
αναφέρει κάπου κάποιος είτε εξ αγνοίας είτε εκ παραδρομής είτε εκ
συγχύσεως, τότε ο αντικειμενικός και ειλικρινής ερευνητής και
μελετητής δεν δράττεται αυτής της ευκαιρίας για να ρίξει λάσπη αλλά το
υποδεικνύει ως πραγματολογικό λάθος στον γράψαντα και συστήνει την
διόρθωσή του. Δεν πάει να αυγατίσει με τέτοιου είδους φτηνιάρικες και
κομπλεξικές ευκαιρίες! Αυτές οι ενέργειες αποδεικνύουν πολύ χαμηλό
και σκόπιμο επίπεδο και προδίδουν το ποιόν του χαρακτήρα αυτών των
υποκειμένων! Διότι το ζήτημα είναι η ανεύρεση της αλήθειας και όχι
ποιος θα καταφέρει όσα πιο πολλά αντικανονικά χτυπήματα μπορεί για
να νικήσει μια αντικανονική πυγμαχία. Βεβαίως, τα επιγράμματα και τα
ποιήματα του Παλλαδά περιέχουν πάρα πολλές και βαθιές φιλοσοφικές
σκέψεις και ημπορούν να κεντρίσουν πολλές φιλοσοφικές και ιστορικές
συζητήσεις.
Δεύτερο: Αυτές οι «υπερδιάνοιες» δεν σκέφτηκαν(;) ότι όσο
φαντασμένος και να ήμουν δεν θα ήταν δυνατόν να γράψω αυτά εδώ
επειδή έτσι μου κατέβηκαν στην ξερή ουρανοκατέβατα! Βλέπετε δεν με
φωτίζει, όπως αυτούς, το Άγιο Πνεύμα! Αυτό σημαίνει ότι εγώ και
οποιοσδήποτε άλλος σοβαρός μελετητής και ερευνητής δεν θα μπορούσε
να δημιουργήσει με την φαντασία του: το όνομα, τα επιγράμματα εις άπ-
5
ταιστο γλώσσα της εποχής εκείνης, τις χρονολογίες και τα τοπωνύμια.
Αλλά βλέπετε: όποιος έχει την μύγα του μυθομανή, του ψευδεπίγραφου,
του απόκρυφου, κλπ, μυγιάζεται!
Τρίτο: Ή δεν έψαξαν καλά στην Μεγάλη Ελληνική
Εγκυκλοπαίδεια, ή η σελίδα της έλλειπε απ’ αυτήν που είχαν στα χέρια
τους ή κάτι άλλο συνέβη! Στην Μιννεσότα που διαμένω και γράφω δεν
έκανα τον κόπο να κουβαλήσω μαζί μου πάνω από τριάντα βαρείς
τόμους της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας και να την ψάξω μόνος
μου. Αν όμως δεν το δω με τα μάτια μου, δεν πιστεύω ούτε προς στιγμήν
ότι αυτή η μεγάλη εγκυκλοπαίδεια δεν αναφέρει τον Παλλαδά. Βεβαίως
έχομε στην διάθεσή μας την Encyclopaedia Britannica και την
Encyclοpaedia Americana. Αυτοί οι «κύριοι» λοιπόν πρέπει να
ψεύδονται ασύστολα ξανά και ξανά, ή είναι εντελώς απρόσεκτοι, ανεξέ-
ταστοι και «άρπα κόλλα», ή δεν κοίταξαν καμιά εγκυκλοπαίδεια, ή η
εγκυκλοπαίδεια την οποίαν κοίταξαν ήταν κάποιο έκτρωμα της
κανονικής Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας. Τί εμπιστοσύνη να έχει
λοιπόν κανείς σε όσα γράφουν και τολμούν να διαδίδουν;
Τέταρτο: Ας υποθέσομε όμως προς στιγμήν ότι πράγματι η
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια δεν αναφέρει τίποτα για τον Παλλαδά.
Τότε τί σημαίνει αυτό; Απλούστατα αυτό σημαίνει ότι η Μεγάλη
Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια έχει ένα κενό σ’ αυτό το σημείο και πρέπει να
συμπληρωθεί. Ή μπορεί και να σημαίνει ότι δεν είναι καλή, πλήρης και
αντικειμενική εγκυκλοπαίδεια. Εν τοιαύτη περιπτώσει ας είναι καλά τό-
σες άλλες ξενόγλωσσες εγκυκλοπαίδειες που τον αναφέρουν, αφού η
Ελληνική δεν τον καταδέχτηκε (και πάλι, μόνο αν αυτό είναι αλήθεια που
δεν το πιστεύω) και έτσι πολλοί Νεο-Έλληνες Νεο-Χριστιανοί μαχητές
του Γιεσούαχ είναι πάρα πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό! Πάρα πολύ ωραία!
Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν αναφέρομε ότι:
(1) Το όνομα του Παλλαδά το αναφέρει ο συγγραφέας Μάριος
Βερέττας στο βιβλίο του «Μέγα Ονομαστικό» σελίδα 339, έκδοση τρίτη,
1997, και συγκεκριμένα γράφει:
«Παλλαδάς επιγραμματογράφος από την Αλεξάνδρεια ή τη
Χαλκίδα,
σύγχρονος τού Θεμίστιου.»
(2) Στην σελίδα 225 της Ανθολογίας της Αρχαίας Ελληνικής
Λυρικής Ποιήσεως του καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών Σίμου
Μενάρδου με τίτλο: «Στέφανος», ευρίσκομε περί Παλλαδά τα εξής
εισαγωγικά στοιχεία:
«ΠΑΛΛΑΔΑΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ
6
(Περίπου 365-420 μ. Χ.).
Ο πικρότατος τών Ελλήνων επιγραμματοποιών, πτωχοδάσκαλος
τής Αλεξανδρείας, εμυκτήρισε, πλήν τών άλλων, τά πλήθη τών μοναχών
τής Αιγύπτου καί όταν οι Χριστιανοί ελιθοβόλησαν τήν Υπατίαν, έγραψε
στίχους εις τιμήν της. Σώζονται πλέον ή 150 επιγράμματά του, όπου
ειρωνεύεται τά θρησκευτικά δόγματα καί τάς φιλοσοφικάς θεωρίας,
εφάμιλλος τών μεγάλων σαρκαστών, τού Ιουβενάλι, τού Σουίφτ καί τού
Βολταίρου. Υπερέχει κυρίως εις τήν σοβαρότητα τού σαρκασμού.»
(3) Αυτά τα λόγια λοιπόν αποτελούν την εισαγωγή των
επιγραμμάτων του Παλλαδά στο ανωτέρω βιβλίο του κυρίου καθηγητή.
Τα επιγράμματα αυτά έφτασαν στα χέρια μου μέσω συγγενικού μου
προσώπου που του τα έδωσε Πορτογάλος συλλέκτης και ερευνητής του
Παλλαδά, αφού η άγνοια και η αχαριστία των περισσοτέρων Νεοελλή-
νων και δη των Χριστιανών «του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού(;)» τον
έχει εξαφανίσει από το Ελληνικό προσκήνιο. Έχει μεταφραστεί ακόμα
και στα Πορτογαλικά, αλλά οι νεοέλληνες Χριστιανοί τον αγνοούν και
επαίρονται διά την άγνοιάν τους.
(4) Ακολούθως αναγράφω μετάφραση, από τα Γαλλικά, όλων
όσων αναφέρει εισαγωγικά περί Παλλαδά η γνωστή Γαλλίδα φιλέλλην,
καθηγήτρια, λογοτέχνις, και μέλος της γαλλικής ακαδημίας, Marguerite
Yourcenar. Αυτά τα αναφέρει ως εισαγωγή στα επιγράμματά του, εντός
της Ανθολογίας της Αρχαίας Ελληνικής Λυρικής Ποιήσεως την οποίαν η
ίδια εξέδωσε με τίτλο: “La Couronne et la Lyre” («Ο Στέφανος και η
Λύρα»). Ευτυχώς που βρέθηκε μια Γαλλίδα να μας βάλλει τα γυαλιά,
αφού οι αχάριστοι Νεοέλληνες και προπάντων οι Ελληνοχριστιανοί
αγνοούν τους Αρχαίους Έλληνες ποιητές κλπ., και όχι μόνο χαίρονται για
την άγνοια τους αλλά προσπαθούν και να την προωθήσουν! Οπότε αφού
διαβάσετε το κείμενο αυτό της Γαλλίδας καθηγήτριας, κρίνετε και
βγάλετε πολλά σπουδαία συμπεράσματα που έπονται από τα πολύ σπου-
δαία στοιχεία που περιέχει και τα οποία καλείστε να υπογραμμίσετε.
«ΠΑΛΛΑΔΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ
Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια κατά τα τέλη του 4ου μ. Χ. αιώνα, ο
Παλλαδάς είναι μια παράξενη μορφή αυτής της μεταβατικής εποχής, του
λυκόφωτος ανάμεσα στον θάνατο του αρχαίου κόσμου και τον θρίαμβο
του επίσημου Χριστιανισμού.
Από τα εκατόν πενήντα επιγράμματά του που έχουν περιληφθεί
στην Παλατινή Ανθολογία [*], τα τρία τέταρτα είναι σχεδόν αδιάφορα, ή
7
παρουσιάζουν ενδιαφέρον μόνο ως πορτραίτο του δημιουργού τους. Τα
υπόλοιπα διασκεδάζουν, ξαφνιάζουν, αναστατώνουν.
[Υποσημείωση *: Η Παλατινή Ανθολογία είναι μια συλλογή των Αρχαίων
Ελλήνων Λυρικών Ποιητών. Περιλαμβάνει σχεδόν όλα όσα έχουν
διασωθεί απ’ αυτούς τους μεγάλους ποιητές, τα οποία, εξ όσων
γνωρίζομε, είναι πάρα πολύ ολίγα σε σχέση με όλα όσα είχαν γράψει. Ας
είναι καλά οι Χριστιανοί που κατέστρεψαν και εξαφάνισαν σχεδόν τα
πάντα... Αλλιώς πώς θα είχαν γίνει κατεστημένο εδώ και πολλά χρόνια
μέχρι και σήμερον!]
Ήταν εθνικός, όπως οι περισσότεροι λόγιοι της εποχής του, ─
που βαθιά διαποτισμένοι από τον αρχαίο πολιτισμό ─ δεν μπορούσαν να
αποσυνδεθούν από τους Θεούς του Ομήρου. Γραμματοδιδάσκαλος στην
Αλεξάνδρεια, απεκόμισε από το επάγγελμά του απογοητεύσεις, αφού
απολύθηκε από τον εργοδότη του, τον γραμματικό Δοσίθεο. Απένταρος,
εμφανίζεται να πωλεί ποιήματα του Καλλιμάχου και του Πινδάρου για να
ζήσει την γυναίκα του, που δεν την αγαπούσε, και να συντηρήσει το φτω-
χικό νοικοκυριό του. Κάπου εξομολογείται ότι έχει κουραστεί από τους
συζυγικούς καυγάδες, αλλά και από το να ακούει ολοχρονίς τους μαθητές
του να συλλαβίζουν την «Μήνιν Αχιλήος» (την οργήν του Αχιλλέως),
την πρώτη ραψωδία της Ιλιάδος απ’ όπου οι Αρχαίοι αντλούσαν
παραδείγματα και συνήγαν γραμματικούς κανόνες. Είναι ένας φτωχοφου-
καράς και συνάμα σχολαστικός, με όλα τα συνακόλουθα ελαττώματα:
άχαρα δασκαλίστικα αστεία· απληστία παρασίτου για τα δείπνα που
προσφέρονται στην πόλη· γκρίνια όταν διαπιστώνει ότι δεν σερβίρονται
σπουδαία κρασιά στο τραπέζι όπου βρίσκεται ή ότι το φαγητό είναι
κατώτερο των προσδοκιών που δημιουργούν τα ωραία ασημικά. Ωστόσο,
αυτός ο Αλεξανδρινός μικροαστός, χαίρεται ακόμα κάποια ψιχία διανοη-
τικής πολυτελείας ─ ό,τι απομένει από έναν λαμπρό πολιτισμό που
οδεύει προς το τέλος. Πηγαίνει στο θέατρο να δει κλασικά έργα ή μίμους
και έχει τη στυφή ευχαρίστηση να ειρωνευτεί τους ηθοποιούς. Το
υψηλού ύφους επίγραμμα το οποίο τον εμφανίζει να παρακολουθεί τα
μαθήματα της Υπατίας ─ διαπρεπούς μαθηματικού και φιλοσόφου, η
οποία δολοφονήθηκε άγρια το 415 στους δρόμους της Αλεξανδρείας από
τον χριστιανικό συρφετό ─ μάλλον θα πρέπει να το έγραψε στα χρόνια
των σπουδών του· αν είχε γραφεί μετά τον θάνατο αυτής της μεγάλης
γυναικείας φυσιογνωμίας, η πικρία και η φρίκη θα το είχαν σίγουρα
διαποτίσει.
Εξ άλλου, αυτός ο Έλληνας, που έγινε μάρτυρας της δίωξης των
εθνικών από τον Θεοδόσιο και, εν συνεχεία, της απαγόρευσης της
θρησκείας τους από τον Αρκάδιο, σημειώνει αυτή την αλλαγή
καταστάσεως με τρόπο που βλέπουν τα γεγονότα οι περισσότεροι
8
σύγχρονοι του: από σκοπιά ανεκδοτολογική ή με αναφορές φαινομενικά
ασήμαντες, που εντούτοις στο έργο του εναλλάσσονται με σύντομα
ποιήματα, έκφραση βαθιάς θλίψης, για τα οποία θα μιλήσομε παρακάτω.
Αισθανόμαστε ότι συχνά συνοδεύει τους αστεϊσμούς του με έναν πικρό
μορφασμό, όταν π. χ. μιλάει για τα χάλκινα αγάλματα των Θεών που
καταλήγουν στο χυτήριο ή μεταμφιέζονται σε Χριστιανούς αγίους, για
μια εταίρα που, αφού δεν μπορεί πια να ορκίζεται στους δώδεκα Θεούς,
θα ορκίζεται στους δώδεκα αποστόλους. Μισεί τους μοναχούς της
ερήμου, δήθεν «μοναχούς», που ως ένοπλες ομάδες κατεβαίνουν στην
Αλεξάνδρεια για να εξεγείρουν τον όχλο· μισεί, όπως μάλλον θα κάναμε
και ‘μεις στη θέση του, τον επιθετικό δογματισμό, που ήταν για τους μη
Χριστιανούς η άμεσα ορατή πλευρά της νέας διδασκαλίας. Οι στίχοι του
για τους «Έλληνες», δηλαδή τους Εθνικούς (είναι ενδεικτικό ότι για ένα
διάστημα η ίδια λέξη δηλώνει και τις δύο έννοιες) που επιζούν έκπληκτοι
σε μια κοινωνία όπου όλα όσα είχαν γι’ αυτούς αξία μοιάζουν νεκρά,
είναι μια από τις πικρότερες διαπιστώσεις που έχομε για το τέλος ενός
κόσμου.
Όπως οι προσωπικές μικροαπογοητεύσεις του Παλλαδά έρχονται
(για μας τουλάχιστον) σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με την τραγικο-
κωμωδία μιας θρησκείας και μιας κοινωνίας που μεταμορφώνεται, το
ίδιο και η πικρία για έναν ετοιμοθάνατο πολιτισμό υποτάσσεται, για
‘κείνον, στην τραγική αίσθηση της ανθρώπινης μοίρας γενικότερα.
Βεβαίως, η έλλειψη αυταπάτης υπήρξε πάντοτε Ελληνική αρετή: είναι
αδύνατο να περιγραφεί με μεγαλύτερη δύναμη απ’ ότι στον Σόλωνα ή
τον Θέογνι η διπλή τραγωδία της ζωής και του θανάτου. Αλλά για
κείνους η ζωή συνδυάζει σκληρότητα και ευγένεια. Η ασχήμια και η
ποταπότητα του σαρκίου αποτελεί, αντιθέτως, μια σχεδόν νοσηρή
έμμονη ιδέα για τον Παλλαδά. Στην πραγματικότητα, η απαξιωτική αυτή
στάση είναι καινούργια για τους ποιητές, αλλά όχι για τους φιλοσόφους:
οι κυνικοί και οι στωικοί τα είχαν ήδη πει όλα αυτά ─ κυρίως για να
ενδυναμώσουν και να εξαίρουν, μέσω της αντίθεσης, την ανθρώπινη
ψυχή. Ο Παλλάδάς πιστεύει λιγότερο στις δυνατότητες του ανθρώπου.
Εντούτοις δεν σκέπτεται όπως οι μοναχοί τους οποίους χλευάζει, αλλά
και τους μοιάζει όσον αφορά την περιφρόνηση της σάρκας, να καταφύγει
στην έρημο εγκαταλείποντας έναν κόσμο παραδομένο στο κακό. Αλλά
ούτε και τα μεγαλειώδη όνειρα του νεοπλατωνισμού και του ερημιτισμού
─ το καταφύγιο των εκλεκτότερων πνευμάτων μεταξύ των συγχρόνων
εθνικών ─ του ταιριάζουν· και είναι, μεταξύ άλλων, αυτή η έλλειψη
ορμής που τον καθιστά αξιόπιστο μάρτυρα μιας σκοτεινής νύχτας. Οι
στίχοι αυτού του φτωχοδάσκαλου της αλεξανδρινής σχολής
προεικονίζουν κάποτε τους βαρύθυμους μονόλογους του Hamlet στον
Shakespeare, την καυστική σάτιρα του Swift, τη μελαγχολική
9
ονειροπόληση του Baudelaire. Τις στιγμές αυτές ο Παλλαδάς ανήκει στη
μεγάλη ποίηση.»
Ενώ αυτά μας έχει γράψει η Γαλλίδα φιλέλλην Marguerite
Yourcenar, μερικοί νεοέλληνες Χριστιανοί καυχώνται ότι η Μεγάλη
Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τον αγνοεί, και χαίρονται γι’ αυτό, και ότι
τέτοιο πρόσωπο είναι δημιούργημα της φαντασίας του Ιωάννου,
Νεοκλέους Φιλαδέλφου, Μ. Ρούσσου. Πολύ κολακευτικοί αυτοί οι ισχυ-
ρισμοί για την δύναμη και την ικανότητα της φαντασίας του Νεοκλέους!
Αυτά είναι τα χάλια τους και τα φρικτά χάλια της σημερινής Ελλάδος!
Επειδή ταιριάζει απόλυτα στην παρούσα περίσταση, υπενθυμίζω
εδώ το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο μου «Κατά της Χριστιανικής
Απολογητικής», περί των μέσων των οποίων μετέρχονται όλοι αυτοί οι
χριστιανάρες προκειμένου να επιτύχουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο
«τον ύψιστον σκοπόν τους προς δόξαν Γιαχβέχ και του υιού του,
Γιεσούαχ»:
«Όπως λοιπόν ο αείμνηστος Robert Taylor [1] μας γράφει συχνά
στα συγγράμματά [2] του, το πιο πειστικό, κατά τη γνώμη του, κριτήριο
για την απόρριψη της ιστορικότητας του Ιησού και όλων όσων πρεσβεύει
η Χριστιανική θρησκεία είναι το ότι ο ίδιος και όλοι οι ορθολογιστές και
σκεπτικιστές μέχρι την εποχή του έπρεπε να υποφέρουν στον μέγιστο βα-
θμό το μίσος, την ατιμία, τη διαβολή και στο τέλος φυλακίσεις και
βασανιστήρια από τους Χριστιανούς απολογητές και αξιωματούχους, για
τις ερωτήσεις και αντιρρήσεις που τους υπέβαλαν. Έχομε βεβαίως το
θεολογικό παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου: Α΄ Πρός Τιμόθεον 1: 20:
«ων εστιν Υμέναιος και Αλέξανδρος, ους παρέδωκα τω
σατανά, ίνα παιδευθώσι μη βλασφημείν.»
Ο Παύλος ξέρει καλά να διαβολοστέλλει, όπως το είχε ξανακάνει στην
Α΄ Πρός Κορινθίους 5: 5! Βλέπε και Β΄ Πρός Τιμόθεον 2: 16-18:
«τας δε βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο· επί πλείον γαρ
προκόψουσιν ασεβείας, και ο λόγος αυτών ως γάγγραινα
νομήν έξει· ων εστιν Υμέναιος και Φιλητός, οίτινες περί την
αλήθειαν ηστόχησαν, λέγοντες την ανάστασιν ήδη γεγονέναι,
και ανατρέπουσι την τινων πίστιν.».
Έτσι και ο Taylor, εκτός από διάφορα χρηματικά πρόστιμα που του επε-
βλήθησαν, υβρίστηκε, συκοφαντήθηκε και στο τέλος φυλακίστηκε και
βασανίστηκε δύο φορές. Στα συγγράμματά του λοιπόν γράφει αρκετές
φορές ότι επί τέλους κατάλαβε, εξ ιδίας πείρας, ποια είναι τα μόνα πει-
στικά και αποστομωτικά επιχειρήματα των Χριστιανών... Δυστυχώς, και
10
η σημερινή κατάσταση οδηγεί σταθερά την κοινωνία στον ίδιο βλακώδη
και τυραννικό μεσαίωνα, αν δεν αντιδράσουν όλοι όσοι καταλαβαίνουν
πέραν των θρησκευτικών πίστεων και δεισιδαιμονιών. Τα μεγάλα πνεύ-
ματα οφείλουν να κάνουν κάτι πάλι, αλλιώς μαύρες και σκοτεινές μέρες
περιμένουν την ανθρωπότητα...
[Υποσημείωση 1: Robert Taylor, Edmonton της Αγγλίας 18-8-1784,
Tours της Γαλλίας 5 - 6 - 1844. Αγγλικανός ευαγγελικός ιερέας που
απεσκίρτησε από τον Χριστιανισμό όταν μελέτησε αρκετά και ανεκάλυ-
ψε την τρομακτική αντιφατικότητα, τα λάθη, την ανακολουθία και την
καταστροφικότητα αυτής της θρησκείας. Στο τέλος κατέληξε απλώς
θεϊστής όπως γράφει ο ίδιος.]
[Υποσημείωση 2: (1) The Diegesis, Kessinger Publishing, or Health
Research Publications. (2) Syntagma of the Evidence of the Christian
Religion, Kessinger Publishing. (3) The Devil’s Pulpit, Kessinger
Publishing.]»
(5) Τελειώνοντας με τον Παλλάδα αναγράφω άλλο ένα λακωνικό
επίγραμμά του το οποίο παρά την συντομία του φανερώνει πολύ
περιγραφικά και νοηματικά όλη την μανία και την «εκτίμηση» των
Χριστιανών της εποχής του εναντίον των έργων τέχνης, των αγαλμάτων,
του έρωτα, κλπ:
Χαλκοτύπος τόν Έρωτα μεταλλάξας επόησε
τήγανον, ουκ αλόγως όττι καί αυτό φλέγει.
(Οι λέξεις «επόησε» και «όττι» δεν είναι λάθος. Ο ποιητής τις γράφει
έτσι.) Εδώ βέβαια θα κάνομε ερμηνεία και όχι απλώς μετάφραση:
«Ένας (χριστιανός) χαλκουργός αφού έλειωσε το χάλκινο
αγαλματίδιο του (Θεού) Έρωτα έφτιαξε (ένα) τηγάνι. [Και ο
ποιητής συνεχίζει με το θλιβερό και σκωπτικό ύφος: ] Δεν
έπραξε όμως παράλογα καθ’ ότι και αυτό (το τηγάνι) καίει
(όπως και ο έρωτας).»
Σας άρεσε; Μήπως πίσω απ’ αυτό το τηγάνι βλέπετε και την
κονιορτοποίηση των Ελληνικών έργων τέχνης, των βιβλιοθηκών, των
κτηρίων (αληθινών θαυμάτων του κόσμου), των αρχών και αισθημάτων
του Ελληνικού πολιτισμού; Τί λέτε; Εμείς έχομε πει και γράψει πολλά.
Τώρα είναι η σειρά σας αγαπητοί αναγνώστες. Κρίνετε, επεκτείνετε και
κάνετε και ‘σεις το κατά δύναμη.
11
Ολίγα ακόμα ψεύδη των νεοελλήνων νεοχριστιανών απολογητών
Υπάρχει μια ανώνυμη ομάδα που κρύβεται και έχει αυτοονομαστεί
«ορθόδοξη ομάδα δογματικής έρευνας, ή ΟΟDE», η οποία έχει
διασπείρει πλείστα όσα ψεύδη εναντίον μου, μερικά από τα οποία είναι
επί προσωπικού επιπέδου ενώ κανένας τους δεν με γνωρίζει προσωπικώς,
και έχει διαπράξει πάρα πολλές εσκεμμένες διαστρεβλώσεις εναντίον των
γραπτών μου.
Πολλές φορές τους έχω διαμηνύσει ότι είμαι αθεϊστής σύμφωνα με
τους ορισμούς των Russell και Wittgenstein, όπως έχω αναλύσει το
άρθρο μου «Περί Σκεπτικισμού», αλλά αυτοί επιμένουν να διασπείρουν
ότι είμαι παγανιστής, ειδωλολάτρης, πολυθεϊστής, νεοπαγανιστής,
όργανο του σατανά, δήθεν άθεος, κλπ. Σαν απόδειξη παρουσιάζουν το
γεγονός ότι έχω φίλους και συνεργάτες αρχαιόφιλους, κλπ. Τα ίδια έχουν
διασπείρει και για τον κ. Μ. Θ. Καλόπουλο, ο οποίος σαφώς και απε-
ριφράστως τους έχει δηλώσει ότι δεν έχει μεταφυσικές ανησυχίες και
είναι σκεπτικιστής. Καλά και σώνει θέλουν να πούνε ότι δεν έχομε το
θάρρος της γνώμης μας και του τι είμαστε για να ομολογήσομε ευθαρσώς
και απεριφράστως αυτό που εμείς είμαστε, αλλά όπως θέλουν να
πιστεύουν υποκρινόμαστε. Φαίνεται ότι σύμφωνα με την λογική τους και
την ψυχολογική ανάλυση του φαινομένου της προβολής, επειδή αυτοί
έχουν και υποφέρουν απ’ αυτό το σύμπλεγμα, το ίδιο πρέπει να συμβαί-
νει και με όλους τους άλλους.
Σε ένα άρθρο τους με τίτλο: «Ήταν η "αποκοπή" εκτέλεση ή
ευνουχισμός;» προσπαθούν να δώσουν μια κάποια απάντηση στο ένα
και μόνον χιλιοστό του άρθρου μου «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν...».
(Εξετάστε το άρθρο αυτό προσεκτικά!). Εκεί λοιπόν αρχίζουν με την
εξής εισαγωγή:
«Μεταξύ πολλών άλλων κακοηθειών και διαστρεβλώσεων, σε
ένα ανόητο και κακοήθες κείμενο που κυκλοφορεί μεταξύ
αθεοπαγανιστών ο δήθεν άθεος (στην πραγματικότητα
φανατικός αντιχριστιανός συνεργάτης των πολυθεϊστών) Ι.
Ρούσσος, ισχυρίζεται ότι στο χωρίο Γαλάτας 5/ε: 12, υπάρχει
δήθεν η ιδεολογική θεμελίωση της... Ιεράς Εξέτασης. Όμως
τα στοιχεία δείχνουν διαφορετικά πράγματα...
1. Ένα διαστρεβλωτικό αντιχριστιανικό κείμενο
Ο λόγος γίνεται για ένα κείμενο, που στο ξεκίνημά του, αυτοπροβάλλεται
ως εξής:
12
[Σ’ αυτό το σημείο παραθέτουν την δική μου ένθετη εισαγωγή στο
δεύτερο μέρος του άρθρου μου «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν...». Το
δεύτερο μέρος έχει ως θέμα την Ιεράν Εξέτασιν σε όλο το μήκος και το
πλάτος του Χριστιανισμού. Αυτά λοιπόν δεν τα γράφω στο ξεκίνημα, στο
πρώτο μέρος δηλαδή, αυτού του άρθρου όπως ψευδώς επικαλούνται
(άλλο ένα εσκεμμένο ψεματάκι τους). Στην εισαγωγή αυτή λοιπόν γράφω
τα εξής: ]
"Η Θεολογική Θεμελίωση της Ιεράς Εξετάσεως
[Μετάφραση των συνοπτικών αλλά πολύ περιεκτικών σελίδων 519-537,
περί της θεολογικής και δογματικής θεμελιώσεως της Ιεράς Εξετάσεως
και μιας σύντομης αλλά πολύ κατατοπιστικής ιστορικής διαδρομής της,
του εξαιρετικού ερευνητικού συγγράμματος: History of the Christian
Religion to the Year Two Hundred (Ιστορία της Χριστιανικής Θρησκείας
μέχρι το Έτος 200), by Charles B. Waite, A. M., Fifth Edition – Revised.
Chicago, 1900. Ο μεταφραστής προσέθεσε μερικές επιπλέον σημειώσεις,
πληροφορίες και αναφορές εντός του κειμένου της μετάφρασης και έναν
μικρό επίλογο.]"
(Η μετάφραση ενός κειμένου μπορεί να εισάγεται με μια εισαγωγή του
μεταφραστή. Δεν είναι καθόλου ασύνηθες, αλλά πολύ συνηθισμένο και
υποβοηθητικό.)
Και συνεχίζουν αυτοί με τα ακόλουθα:
Μεταφραστής του κειμένου, είναι ο φανατικός αντιχριστιανός και ψευτο-
αθεϊστής Ιωάννης Ρούσσος, που κατά τη δική του μαρτυρία εδώ, έχει
αλλοιώσει και το πρωτότυπο κείμενο. Δεν γνωρίζομε σε ποιο βαθμό το
αλλοίωσε. Πιθανόν λοιπόν οι κακοήθειες που αναφέρονται στο κείμενο
που κυκλοφορεί στα Ελληνικά να ανήκουν στον συγγραφέα του
κειμένου, πιθανόν όμως, να έχουν κατασκευαστεί από τον μεταφραστή
Ρούσσο, κατά τη συνήθειά του να διαστρέφει τα πάντα, για να
κατηγορήσει τον Χριστιανισμό με πλαστά επιχειρήματα. Όπως κι αν έχει
το θέμα, επί μέρους σημεία του κειμένου εκείνου είναι ήδη απαντημένα
στην ιστοσελίδα μας, όπως έχομε ήδη αναφέρει αλλού και την απάντηση
σε αυτό που θα εξετάσομε σήμερα. Μόνο που στην παρούσα μελέτη θα
το αναπτύξομε περισσότερο, αποδεικνύοντας την πραγματική σημασία
του χωρίου που διαστρέφεται από τους συντελεστές του κειμένου.
Σκοπός των αντιχριστιανών διαστρεβλωτών, είναι να ταυτίσουν την
αληθινή Εκκλησία του Χριστού, με τους αιρετικούς ιεροεξεταστές του
Πάπα. Και επιπλέον, να θεμελιώσουν δήθεν την Ιερά Εξέταση στη
13
Χριστιανική πίστη, ώστε να μη γίνει φανερό ότι είχε θεμελιωθεί από τον
Πλάτωνα και τον αρχαιοελληνικό πολυθεϊσμό. Με την απάντησή μας στο
επί μέρους (προς το παρόν) αυτό σημείο, θα δείξομε επίσης και την
αναξιοπιστία, τόσο του κειμένου εν γένει, όσο και των συντελεστών του
αθεο-παγανιστών. Πιθανόν ο Ρούσσος να αλλοιώσει το κείμενο ΜΕΤΑ
την απάντησή μας, μια και διαρκώς αλλάζει τα κείμενα που
κυκλοφορούν από αυτόν, παρ' όλα αυτά, εμείς θα απαντήσομε στο
κείμενο, όπως ακριβώς το έχομε στα χέρια μας στη σημερινή νεότερη
κατάστασή του.
[Κλπ.]
Ενταύθα λοιπόν συνεχίζω εγώ και απαντώ. Ιδού τα εσκεμμένα ψέματα
που δημοσιεύουν στα κείμενά τους αυτά τα χαμερπή και ασύστολα όντα,
τα οποία στερούνται και ίχνος ανδρισμού και διά τούτο κρύβονται και
τελούν εν ανωνυμία, παρ’ ότι η κρατικοδίαιτη και πανίσχυρη εκκλησία
ΑΟΕΕ είναι κράτος εν κράτει και κάνει ό,τι επιθυμήσει.
1. ο δήθεν άθεος (στην πραγματικότητα φανατικός
αντιχριστιανός συνεργάτης των πολυθεϊστών) Ι. Ρούσσος.
Μιλήσαμε περί του «δήθεν άθεος» και όλων αυτών των συναφών
ψευδών ισχυρισμών ολίγο παραπάνω. Βλέπετε και μόνοι σας τους
υποθετικούς ισχυρισμούς των και τη λάσπη εναντίον άλλων
ατόμων, εδώ εμού προσωπικά. Βεβαίως αυτοί προβάλλουν παντού
την αλλοπρόσαλλη θέση, εφ’ ενός μεν ότι ουδείς δύναται να είναι
άθεος, είναι φυσικός νόμος και αξίωμα γι’ αυτούς, εφ’ ετέρου δε
ότι ο αθεϊσμός είναι θρησκεία. Γι’ αυτούς λοιπόν υπάρχει
θρησκεία χωρίς κανέναν οπαδό. Η΄ ίσως νομίζουν ότι η λέξη άθεος
είναι ύβρις! Αφού η Βίβλος τους είναι πλήρης αντιφάσεων τί
πειράζει να προσθέσουν και αυτοί μερικές δικές τους! Δυστυχώς
γι’ αυτούς, ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο, εκτός και οι λέξεις
«άθεος ή αθεϊστής» και «αθεϊσμός» δεν έχουν τις καθιερωμένες
έννοιες και ορισμούς, αλλά τις έννοιες που μόνο αυτοί επέδωσαν
και γνωρίζουν. Όταν αλλάζεις τις έννοιες κατά το δοκούν και το
συμφέρον τότε «χαίρω πολύ!»: Ό,τι θέλεις βγάζεις! Από την
κάλτσα, γραβάτα και από το άχυρο, κρέας! Τους διαμηνύω λοιπόν
ότι: Και άθεοι υπάρχουν και ο αθεϊσμός όχι μόνο δεν είναι θρη-
σκεία αλλά αποτελεί την κατάργηση των θρησκειών, όπως έχομε
αποδείξει στο άρθρο μας Περί Σκεπτικισμού και όπως πολλοί
διάσημοι άθεοι διανοητές και ερευνητές έχουν αναπτύξει και
αναλύσει. Δυστυχώς αυτή η αλλοπρόσαλλη θέση προβάλλεται και
από άλλους μεταξύ των οποίων υπάρχουν μερικοί φίλοι και γνω-
στοί μου. Όλοι τους κάνουν μεγάλο λάθος!
14
Ο μόνος χαρακτηρισμός που είναι αληθής είναι ότι είμαι
αντιχριστιανός. Αυτό ουδέποτε το αρνήθηκα και παντού το
ανακοινώνω ευθαρσώς και επωνύμως! Αυτοί κοιμόνται με την
ιδέα ότι με το να με αποκαλούν αντιχριστιανό μου κάνουν κακό
και δυσφήμιση. Αντιθέτως μου κάνουν καλό και μου προσάπτουν
ένα κολακευτικό και προοδευτικό επίθετο! Τέρμα όλα όσα ήταν γι’
αυτούς δεδομένα πριν ολίγα χρόνια, όταν είχαν μονά–ζυγά δικά
τους. Τώρα ήλθε η ώρα να καταγγελθεί ο Χριστιανισμός
συλλήβδην για απάτη, αποβλάκωση, διασυρμό, εκμετάλλευση,
άπειρα κατά συρροήν εγκλήματα, ιερές εξετάσεις, κλπ, και θα
κληθούν «λόγον διδόναι εν τή αγορά». Ο υπερ-ρατσισμός και το
μονοπώλιο γνώσεως και μαθήσεως που ασκούσαν μέχρι προ τίνος:
«μόνο εμείς και κανένας άλλος», «μόνο ό,τι λέμε εμείς και όλοι οι
άλλοι θα φεύγουν από την μέση με οποιοδήποτε μέσο», και όλες
αυτές οι κακοήθεις και απόλυτα ρατσιστικές απαιτήσεις τους,
έφτασαν στο τέλος τους. Τώρα θα καταγγελθούν και θα μηνυθούν
για όλα αυτά τα αισχρότερα και μεγαλύτερα εγκλήματα κατά του
πολιτισμού και της ανθρώπινης ιστορίας και να δούμε τί θα βρούνε
να πούνε ή που θα πάνε να κρυφτούνε. Πολλές και διάφορες εται-
ρείες που έχουν δημιουργηθεί αλλά και πολλά διαφωτισμένα άτο-
μα κεχωρισμένως εργάζονται ήδη σ’ αυτήν την μεγάλης ιστορικής
σημασίας καταγγελία! Οι καιροί άλλαξαν! Μπορεί αυτοί να χρησι-
μοποιούν το διαδίκτυο ανωνύμως, αλλά οι άλλοι το χρησιμοποιούν
πολύ καλλίτερα και επωνύμως!
Συνεργάτης των πολυθεϊστών κ. α. είμαι μόνο στον τομέα
του αντιχριστιανικού αγώνα. Αυτό δεν έγινε λόγω αορίστου
φανατισμού, αλλά κατόπιν εκτενούς, χρονοβόρας, πολυέξοδης και
αμερόληπτης μελέτης και έρευνας. Είναι μοιραίο, θλιβερό και κα-
ταθλιπτικό το παράδοξο γεγονός ότι ακόμα και σήμερα τόσα εκα-
τομμύρια ετερόκλητοι λαοί ομολογούν ότι πιστεύουν σε μια κα-
ταστροφική, αντιφατική και ιδιάζουσα αίρεση του Ιουδαϊσμού, η
οποία προήλθε από την έρημο της Υπεριορδανίας και της Πετραίας
Αραβίας και η οποία ερήμωσε και κατάστρεψε τα πάντα. Λέμε και
τονίζομε: «ομολογούν», διότι απ’ αυτούς το 99% δεν γνωρίσει
τίποτα σχεδόν περί της θεολογίας και των δογμάτων που πρεσβεύει
αυτή η ξενόφερτη, αντιφατική και καταστροφική δοξασία. Είναι
όντως θλιβερό το γεγονός να ρωτάς τους Χριστιανούς τί είναι αυτά
που πιστεύουν, και πέραν μερικών στερεοτύπων απαντήσεων
τύπου: πιστεύομε στον Χριστό, στον Θεό, στην αγάπη, κλπ, σχε-
δόν όλοι απαντάνε: «Δεν ξέρομε!». Ο δε τρόπος ζωής σχεδόν όλων
πόρρω απέχει από τις επιταγές της χριστιανικής δογματικής στην
οποία υποτίθεται ότι πιστεύουν χωρίς όμως να την γνωρίζουν.
Αλλά και όσοι την γνωρίζουν σχεδόν πάντοτε δεν την εφαρμόζουν,
15
αλλά δικαιολογούν του εαυτούς των με την φτηνιάρικη δικαιο-
λογία περί ανθρωπίνων αδυναμιών και ότι στο τέλος με την
εξομολόγηθη θα συγχωρεθούν για τις αμαρτίες των!
2. Ι. Ρούσσος, ισχυρίζεται ότι στο χωρίο Γαλάτας 5/ε: 12, υπάρχει
δήθεν η ιδεολογική θεμελίωση της... Ιεράς Εξέτασης. Αυτό
εδώ το στοιχείο αποτελεί ένα από τα εκατοντάδες στοιχεία που
παραθέτομε μέσα στο άρθρο. Δεν αποτελεί εδώ άποψη του
μεταφραστή, ασχέτως αν συμφωνεί ή όχι, αλλά είναι η άποψη του
ερευνητή Charles B. Waite, τον οποίον μετέφρασα. Δεν το ισχυ-
ρίζομαι εγώ αλλά ο Charles B. Waite, ο οποίος και εφρόντισε να το
τεκμηριώσει με διάφορα πολύ πειστικά επιχειρήματα και στοιχεία.
Αυτό καθίσταται σαφέστατο σε έναν αμερόληπτο μελετητή με μια
καλή μελέτη του άρθρου. Αλλά όταν έχεις να κάνεις με κουρ-
δισμένους συκοφάντες..., τότε τί γίνεται;
3. Μεταφραστής του κειμένου, είναι ο φανατικός αντιχριστιανός
και ψευτο-αθεϊστής Ιωάννης Ρούσσος, που κατά τη δική του
μαρτυρία εδώ, έχει αλλοιώσει και το πρωτότυπο κείμενο. Δεν
γνωρίζομε σε ποιο βαθμό το αλλοίωσε. Πιθανόν λοιπόν οι
κακοήθειες που αναφέρονται στο κείμενο που κυκλοφορεί στα
Ελληνικά να ανήκουν στον συγγραφέα του κειμένου, πιθανόν
όμως, να έχουν κατασκευαστεί από τον μεταφραστή Ρούσσο,
κατά τη συνήθειά του να διαστρέφει τα πάντα, για να
κατηγορήσει τον Χριστιανισμό με πλαστά επιχειρήματα.
Εδώ εκτός του ότι ομολογούν άγνοια του μεγάλου αυτού έργου
του Charles B. Waite, ομολογούν και ότι δεν έκαναν τον κόπο να
βρούνε αυτό το βιβλίο και να ελέγξουν καλώς κατά πόσο παρα-
ποίησα ή διαστρέβλωσα τις σελίδες του μεγάλου αυτού ερευνητή.
Εφ’ όσον επιχειρούν μια τέτοια έστω και απειροελάχιστη
απάντηση, (ουσιαστικά πρόκειται για κόντρα για την κόντρα), αν
ήταν υπεύθυνοι δεν νομίζετε ότι θα έπρεπε να είχαν προμηθευτεί
αυτό το βιβλίο προτού γράψουν και ισχυρισθούν κάτι; Ιδού λοιπόν
η αξιοπιστία και η αξιοπρέπειά των! Στην εισαγωγή μου, για την
οποία παρ’ όλα ταύτα επέδειξαν το θράσος να την παραθέσουν
πράγμα που δεν έκαναν για τις άλλες παραγράφους, εγώ έγραψα:
«Ο μεταφραστής προσέθεσε μερικές επιπλέον σημειώσεις,
πληροφορίες και αναφορές εντός του κειμένου της μετάφρασης και
έναν μικρό επίλογο.». Αυτό πάντα γίνεται και είναι θεμιτό ως
συμπλήρωμα σε μεταφράσεις εφ’ όσον ο μεταφραστής ξεχωρίσει
τα ιδικά του χωρία από αυτά του συγγραφέα. Ουδεμίαν μαρτυρία
και ομολογία έγραψα ή παραδέχτηκα ότι παραποιώ το κείμενο του
εξαιρετικού αυτού βιβλίου. Το βιβλίο αυτό μιλάει μόνο του, δεν
16
έχει «χρείαν παραποιήσεων», όπως έκανε πάντοτε ο δικός τους
Ευσέβιος Καισαρείας με ό,τι έπιανε στα χέρια του. Δεν
χρειαζόμαστε εμείς ούτε μεταχειριζόμαστε χριστιανικά μέσα και
κόλπα όπως ο Απόστολος Παύλος! Όποιος λοιπόν κατέχει την
αγγλική γλώσσα και έχει αυτό το θαυμάσιο βιβλίο ας ελέγξει την
καταλέξει μετάφρασή μου την οποία έκανα πιστή στο πρωτότυπο.
Οτιδήποτε είναι δικό μου το θέτω εντός αγκυλών [ ] όπως και το
προείπα, χωρίς να διαστρέψω απολύτως τίποτα από το αρχικό
κείμενο. Αλλά όπως γράφει ο αγαπητός μου συνεργάτης και
χορηγός Ιωάννης Φραγκούλης «το βαμβάκι μπήχτηκε βαθιά!...».
4. Όσο για να κατηγορήσομε τον Χριστιανισμό λόγω συνηθείας
και με πλαστά επιχειρήματα, όπως αυτοί οι ανώνυμοι
διαστρεβλωτές ισχυρίζονται, απαντάμε ως εξής. Τον
Χριστιανισμό, για να είμαστε ακριβείς την Εβραιογ-
νωστικοχριστιανική μάστιγα, δεν τον κατηγορούμε καθόλου αλλά
τον καταγγέλλομε παγκοσμίως και τον ξεβρακώνομε για να
καταδείξομε την ασχημοσύνη του. Δεν το κάνομε λόγω συνηθείας
αλλά λόγω του «καθήκοντος του γνώστη» και για την κάλυψη του
κενού της αμαθείας που έχει δημιουργήσει εδώ και 1800 χρόνια.
Μας βασανίζει τη συνείδηση το σοφό γνωμικό: «όποιος κρύβει
αλήθεια καταστρέφει χρυσάφι!». Δεν χρειαζόμαστε πλαστά ή
ψεύτικα επιχειρήματα καθόλου, όπως αυτοί οι διαστρεβλωτές
μονίμως από τον Παύλο μέχρι και σήμερον χρησιμοποιούν! Έχομε
άπειρα πραγματικά, ιστορικά, θεολογικά, επιστημονικά, κλπ,
επιχειρήματα. Εν ολίγοις επαναλαμβάνομε για να υπενθυμίσομε
στον αναγνώστη ότι: (1) Ο Χριστιανισμός είναι η πλέον κατασ-
τροφική θρησκεία της ιστορίας του ανθρώπου η οποία επεβλήθη
διά παντός είδους βίας, πυρός και σιδήρου, ψέματος και
εκφοβισμού. (2) Βασίζεται σε ανόητα, αισχρά, ελεεινά, αντιε-
πιστημονικά, λανθασμένα και άχρηστα βιβλία. Π. χ., μελετείστε
προσεκτικά τουλάχιστον την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και θα
το διαπιστώσετε. (3) Η θεολογία, δαιμονολογία και μυθολογία του
Χριστιανισμού είναι κακοήθης, σχιζοφρενική, τρομοκρατική,
φρικτή και αντιφατική σε βαθμό που αν ένας με τα καλά του την
μελετήσει καλώς και υποτιθέσθω την ασπαστεί, στο τέλος-τέλος
θα βγει ή τρελός ή ενσυνείδητος ψεύτης. Τί λογική ή εποικο-
δομητική ηθική και πρακτική εφαρμογή να αποκομίσει κανείς απ’
αυτή την παρλαπίπα! Αν δεν εμπιστεύεστε τα λόγια μας, με-
λετείστε μόνοι σας, αλλά προσεκτικά, τουλάχιστον την Παλαιά
Διαθήκη, την Καινή Διαθήκη και ολόκληρη την Χριστιανική
Κατήχηση και Δογματική και τότε θα δείτε! (4) Οι πατέρες του
Χριστιανισμού είναι άνθρωποι απαξιωτικοί για τον κόσμο και τη
17
ζωή, αναχωρητές, συμπλεγματικοί, καταστροφικοί, άξεστοι,
πολλάκις εγκληματίες και καταστροφείς, κ. ά. Π. χ., μελετείστε με
κρίση τους βίους και τις πολιτείες διαφόρων ιερωμένων και
καλογήρων και μερικά απ’ αυτά που πολλοί έγραψαν ή είναι
γνωστά γι’ αυτούς. Δώσετε π. χ., προσοχή στους: Παύλο, Πάπα
Κάλλιστο, Τερτυλλιανό, Αθανάσιο, Κύριλλο, Θεόφιλο, Κλήμεντα,
Ευσέβιο, Τύχωνα, Επιφάνειο, Αμβρόσιο, Αυγουστίνο, Ιερώνυμο,
Χρυσόστομο, Πάπα Λέοντα Χ, Λούθηρο, Καλβίνο, και ο κατάλο-
γος τείνει στο άπειρον! (5) Ο Χριστιανισμός είναι υπόλογος των
περισσοτέρων και θηριωδεστέρων εγκλημάτων κατά της ανθρωπό-
τητας και του πολιτισμού. Δεν έχετε παρά να μελετήσετε αντι-
κειμενικώς όλη την ιστορία του. Ένα πολύ καλό σύγγραμμα, αλλά
πολύ μακράν του πλήρες παρά το μέγεθός του, είναι: Η Εγκλη-
ματική Ιστορία του Χριστιανισμού, του Karlheinz Deschner,
Μετάφραση Ρουμπίνη Ζαρκάδη και Δέσποινα Βλασσοπούλου από
τα Γερμανικά, με τίτλο πρωτοτύπου: Kriminalgeschichte des
Christentums. 6 Τόμοι, 3418 σελίδες, Εκδόσεις Κάκτος, 2004. Η
Εβραιογνωστικοχριστιανικη μάστιγα αυτοκαταγγέλλεται με τα κα-
μώματά της! Εμείς απλώς προσπαθούμε να τα κάνομε γνωστά στο
αδαές ποίμνιο.
Συνεπώς: «ποίαν χρείαν έτι έχομεν μαρτύρων, πλαστών ή
ψευδών ή οτιδήποτε άλλων ;!». Δεν έχομε την ανάγκη των μέσων
του Χριστιανισμού! Πράγματα και γεγονότα ομιλούν μόνα τους.
Εμείς απλώς τα παραθέτομε με ακρίβεια. Τί να παραποιήσομε
εμείς σ’ αυτό το τουρλουμπούκι! Το δυστύχημα είναι ότι ακόμα
και σήμερα υπάρχουν οι διάφοροι διαστρεβλωτές που προσπαθούν
εκ του αδήλου και κρυφίου να παρουσιάσουν τον Χριστιανισμό ως
άγιον και αληθινόν στις αδαείς και ευκολοφοβόπιστες μάζες! Αν
διαφωνείτε λοιπόν με τις καταγγελίες μας τότε ας έχομε μια δημο-
σία συνάντηση με επαρκή χρόνο και να συγκρίνομε τα χαρτιά μας!
Ο κ. Μ. Θ. Καλόπουλος και ο κ. Π. Μαρίνης και άλλοι σας το
έχουν προτείνει. Εσείς όμως ποτέ σας δεν δεχθήκατε αλλά κρυ-
φτήκατε. Γιατί δεν τολμάτε να μας δείξετε τα βαριά χαρτιά σας;
Εμείς μιλάμε με ανοιχτά χαρτιά, εσείς όμως με κλειστά! Tempore
dato κύριοι, ειδοποιείστε μας και τότε κύριοι, tempore satis θα τα
πούμε μια χαρά!
5. Σκοπός των αντιχριστιανών διαστρεβλωτών, είναι να
ταυτίσουν την αληθινή Εκκλησία του Χριστού, με τους
αιρετικούς ιεροεξεταστές του Πάπα. Το ξαναείπαμε ότι δεν
διαπράξαμε απολύτως καμία διαστρέβλωση, πράγμα που μπορεί
να ελέγξει ο καθένας που έχει αυτό το βιβλίο και γνωρίζει καλώς
την Αγγλική. Στο κάθε τι παραθέτομε αναφορές στοιχεία και
18
άφθονα τεκμήρια. Ο Πάπας, για τον οποίον κόπτονται, είναι
Χριστιανός (;) όπως και αυτοί οι ίδιοι (;). Αν δεν το γνωρίζουν,
τους γνωστοποιώ ότι από την πρώτη οικουμενική σύνοδο χαίρει
διακρίσεως, κλπ. Μάλιστα ο Πάπας ισχυρίζεται ότι αυτός είναι ο
μόνος σωστός και αλάθητος και ότι δεν υπάρχει σωτηρία έξω από
την Καθολική Εκκλησία. Όπως γνωρίζομε υπάρχει το θρησκευτικό
αξίωμα μεταξύ όλων των κοσμοπολιτικών αιρέσεων και
θρησκειών ότι η καθεμία είναι η μόνη σωστή για τον εαυτόν της
και όλες οι άλλες είναι λάθος! Αν μετά ήλθε το σχίσμα της Μίας
Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και αναθεμάτισαν
αλλήλους, σ’ αυτό δεν ευθύνεται ο Πάπας αλλά ευθύνεται το Άγιο
Πνεύμα που δεν καθοδήγησε καλώς και δεν προστάτευσε επαρκώς
την άμπελον και την σαγήνην του Ιησού Χριστού τους... Μετά,
στα υπόλοιπα 99.9% σημεία τα οποία τεχνηέντως δεν άγγιξαν,
καταγράφομε όλα τα στοιχεία: δογματικά, θεολογικά, πρακτικά,
βιβλικά και ιστορικά, περί ολοκλήρου της χριστιανικής Ιεράς Εξε-
τάσεως, αρχής γενομένης από την Παλαιά Διαθήκη, τον Ιησού και
τον Παύλο, τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή. Ανατρέξετέ τα
εντός του άρθρου και ελέγξετέ τα λεπτομερώς και προσεκτικώς.
6. Πιθανόν ο Ρούσσος να αλλοιώσει το κείμενο ΜΕΤΑ την
απάντησή μας, μια και διαρκώς αλλάζει τα κείμενα που
κυκλοφορούν από αυτόν, παρ' όλα αυτά, εμείς θα απαντήσομε
στο κείμενο, όπως ακριβώς το έχομε στα χέρια μας στη
σημερινή νεότερη κατάστασή του. Ιδού η αξιοπιστία των! Την
αφήνομε στην κρίση σας.... «Πιθανόν ο Ρούσσος... κλπ.». Επιχει-
ρηματολογούμε με πιθανότητα, την στιγμή κατά την οποία και να
με ρωτήσουν μπορούσαν και πάντοτε τους παραδίδω αληθές
οτιδήποτε γράφω.
7. ... και τα ψεύδη των συνεχίζονται και εδώ και ‘κει κι αλλού
στο ίδιο μοτίβο και τόνο. Ενώ τους ειδοποίησα περί όλων αυτών
διά του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αυτοί μου έγραψαν ότι δεν
αλλάζουν τίποτα, κλπ. Έτσι μη έχοντας ονόματα, τηλέφωνα,
διευθύνσεις και στοιχεία, εκτός από την ιστοσελίδα τους, την
ανωνυμία τους και την αποπομπή τους, σταμάτησα τα περαιτέρω.
Αν αυτά δεν είναι κακοήθειες και ψεύδη τότε τί είναι; Καμία
συστολή και εντροπή απ’ αυτά τα χαμερπή υποκείμενα. Είναι,
βλέπετε, απόλυτα πιστοί στις ακριβείς αρχές και τα μέσα που
εδιδάχθηκαν από την Χριστιανικήν Αγίαν Γραφήν και την
Χριστιανικήν Ιεράν Παράδοσιν και την Ιστορία τους και την
Απολογητική τους!
19
Υπάρχουν και άλλα ψεύδη, ψευτοπαρουσιάσεις, προβολή
εντυπώσεων και διαστρεβλώσεις αυτών των ανωνύμων ανδρεικέλων,
εντός των ανωνύμων ιστοσελίδων τους. Με την παρούσα ευκαιρία
αναφέρομε άλλη μια περίπτωση: Στο κείμενο μου με τίτλο:
«ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΖΗΤΑΜΕ ΣΑΦΕΙΣ
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ: Αρχίζομε με την ερώτηση: Ερώτηση: Τί επρόδωσε ο
Ιούδας;» κλπ.,
έχω υποβάλλει πολλές ρητορικές ερωτήσεις για να καταδείξω την γενική
ασυναρτησία, ασυνέπεια, αντιφατικότητα, και την μη παροχή σαφών
απαντήσεων, των «ιερών» Ευαγγελίων, τα οποία κατά το χριστιανικό
δόγμα υποτίθεται ότι εγράφησαν από θεοπνεύστους ευαγγελιστές και
αυτόπτες μάρτυρες μαθητές. Αυτό το ρητορικό ύφος του κειμένου μπορεί
ευκολότατα να το καταλάβει και ένας αγράμματος που απλώς διαθέτει
κοινή αίσθηση. Αυτοί οι απολογητές όμως επί τούτου διαστρέφουν το
ύφος και προσπαθούν να πείσουν τους άλλους ότι οι ερωτήσεις που
έθεσα είναι ερωτήσεις αγνοίας και συνεπώς δεν κατέχω τα ιερά κείμενα,
εντός των οποίων θα εύρισκα και τις απαντήσεις. Θέλουν δηλαδή να
πείσουν ότι δεν έχω διαβάσει την Βίβλο τους, λες και χρειάζεται κανείς
ιδιαίτερη προσπάθεια για να διαβάσει τις σελίδες της Καινής Διαθήκης,
όπως και ολόκληρης της Βίβλου, αυτού του άχρηστου, βαρετού και
τιποτένιου βιβλίου, και να δει τι γράφουν. Εκτός του ότι την έχω
διαβάσει πολλές φορές, σιγά το δύσκολο βιβλίο που πρέπει να έχει κανείς
ειδική μόρφωση και πτυχία για να το διαβάσει και να το καταλάβει! Με
τέτοια λοιπόν φτηνιάρικα και ανέντιμα μέσα προσπαθούν οι χριστιανοί
απολογητές, σε όλη τους την δισχιλιετή ιστορία, να βγούνε μπροστά, να
παρέξουν πειστικές απαντήσεις στα συνεχώς προκύπτοντα ζητήματα και
να τα ξελασπώσουν. Αυτό το γεγονός φανερώνει το ψευδές και το
ανέντιμο των επιχειρημάτων τους όπως και της πίστεώς τους και
ξεμπροστιάζει τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά τους. Αυτό που
συνεχώς προσπαθούν να κάνουν είναι να δούνε πως θα τα καταφέρουν
να τα μπαλώσουν και να τα καμουφλάρουν για να μην χάσουν τους αδα-
είς και τους αφελείς, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία του
πληθυσμού, από την σαγήνη της χριστιανικής πίστεως. Ιδού τα μέσα και
ιδού τα χάλια τους!
Δεν σκοπεύω να ασχοληθώ με τέτοια χαμένα και αφανή
υποκείμενα πλέον στο μέλλον. Έχω πολύ σοβαρότερα καθήκοντα και
θέματα να ασχοληθώ και να γράψω. Απλώς αυτό ήταν μια παρένθεση
κυρίως λόγω του Παλλαδά. Δεν επιθυμώ ούτε την συνάντηση ούτε την
γνωριμία με τέτοια άνανδρα, ύπουλα και ύποπτα στοιχειά. Αλλά τους
διαμηνύω ότι δεν θα είναι αυτοί οι τιμητές, δικαστές και κριτές του τί εί-
μαστε εμείς και του τί δεν είμαστε. Εμείς είμαστε ό,τι μας αρέσει και
20
αυτό που θέλομε, όπως και αυτοί είναι για τους εαυτούς των. Ακόμα
κάνομε παρέα ή έχομε φίλους και συνεργάτες αυτούς που εμείς
επιθυμούνε και διαλέγομε και δεν θα ζητήσομε την έγκρισή τους. Ούτε
θα κάνομε αίτηση σ’ αυτούς για να μας δώσουν άδεια στο τί εμείς θα
γράφομε και θα δημοσιεύομε!
Αγαπητοί αναγνώστες σίγουρα θα διακρίνατε την αγανάκτησή μου
μέσα στο άρθρο. Ήταν καιρός πια! Αν συμφωνείτε μαζί μας και έχετε
αίσθημα ευθύνης, συνεχίστε και ‘σεις τον αγώνα κατά του ψεύδους, της
διαστρεβλώσεως, της μισής αλήθειας και της συκοφαντίας τα οποία βρί-
σκουν πρόσφορο έδαφος εκεί που υπάρχει αμάθεια, αφέλεια, απροθυμία,
καταπίεση, απελπισία, παραίτηση, φόβος, απροθυμία για έρευνα και
ορθή μάθηση και όλα τα κακά παράγωγά τους. Εκεί χαίρονται και τυρβά-
ζουν αυτοί οι εχθροί της αλήθειας, της επιστήμης, της φιλοσοφίας, των
Ελληνικών αρχών δηλαδή όπως και όλου του Ελληνισμού και οπαδοί
αυτής της πολύ ιδιάζουσας, ξενόφερτης, αντιφατικής, σχιζοειδούς και
καταστροφικής δοξασίας, κυριολεκτικής μάστιγας.