Iστορία - Φιλοσοφία

ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΑ: ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΡΘΟ - ΛΟΓΙΣΜΟ


Η ίδρυση και η λειτουργία των Ασκληπιείων, όπου οι άνθρωποι έβρισκαν τη σωματική και την ψυχική τους ίαση, χάνεται στα βάθη της προϊστορίας μας. Σε αυτά τα οργανωμένα κέντρα, επετύγχαναν την αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής αγωγής, χάρη στην ορθή διάγνωση, στα χειρουργικά μέσα, στην δίαιτα, στα φάρμακα, στα βότανα, στις μαλάξεις, στην καθαριότητα, στην υγιεινή, στην άσκηση, στην μουσική και στην εγκοίμηση.

Ο Ιπποκράτης, ο δέκατος έβδομος απόγονος του Ασκληπιού, παίρνοντας το νήμα της συνέχειας από τον πρόγονό του, εξέλιξε τις ιατρικές μεθόδους στα ήδη υπάρχοντα Ασκληπιεία, αλλά και σε άλλα που ο ίδιος δημιούργησε. Βάσισε την ιατρική μεθοδολογία στην παρατήρηση, στο αναλυτικό ιστορικό κάθε ασθενούς, στην έρευνα και στην εφαρμογή νέων μεθόδων και θεραπειών, εισάγοντας για πρώτη φορά τους κώδικες της ιατρικής δεοντολογίας, οι οποίοι πρέπει να διέπουν την συμπεριφορά των ιατρών.
Με βάση τα ανωτέρω, οι άξιοι συνεχιστές του έργου του θέσπισαν αργότερα τον ιατρικό όρκο, ο οποίος ισχύει μέχρι σήμερα και στον οποίον ορκίζονται όλοι οι νέοι ιατροί σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο.

Τον 2ο αιώνα μ.Χ. ο Γαληνός, συνεχίζοντας το μεγάλο έργο του Ασκληπιού και του Ιπποκράτη, δεν δεχόταν ούτε αυτός την θεία προέλευση των νόσων ούτε και την ίασή τους μέσω σκοτεινών ή άλλων παρεμβάσεων. Και οι τρεις πρέσβευαν ότι οι άνθρωποι θεραπεύονται με την βοήθεια της φύσεως, από τους ανθρώπους, και την ιατρική επιστήμη. Ορμώμενος από τις ορθές ιατρικές δοξασίες του, κατασκεύαζε εργονομικά χειρουργικά εργαλεία για λεπτές χειρουργικές επεμβάσεις. Με τις ολοκληρωμένες έρευνές του στην ανατομία των νεύρων, των αρτηριών και των φλεβών, στους πυρετούς, στην νοσολογία, την επιδεσμολογία και στην σύνθεση των φαρμάκων, έθεσε την βάση της σύγχρονης ιατρικής.

Στην πόλη της Αρχαίας Τρίκκης, από την εποχή του Ομήρου λειτουργούσε το επιφανέστερο Ασκληπιείο, όπου οι ασθενείς ηρεμούσαν και εδέχοντο την ιατρική φροντίδα και με τις τεχνικές γνώσεις των ιατρών εύρισκαν ανακούφιση και θεραπεία.
Άλλα σπουδαία θεραπευτικά κέντρα ήσαν της Κω, της Επιδαύρου, του Κρότωνος, της Κυρήνης καθώς και άλλων περιοχών του Ελληνισμού.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού, η ιατρική όπως φυσικά και οι άλλες Ελληνικές επιστήμες, εξοβελίστηκαν στο πυρ το εξώτερον. Τα Ασκληπιεία γκρεμίστηκαν και στη θέση τους άρχισαν να κτίζονται με ίδια τα υλικά τους, χριστιανικές εκκλησίες.
Συνηθισμένοι οι ασθενείς, συνέχιζαν να πηγαίνουν στους χώρους όπου λειτουργούσαν άλλοτε τα Ασκληπιεία, αναζητώντας την ίαση. Αντί όμως για ιατρούς, τους περίμεναν πλέον στην πόρτα της εκκλησίας, οι εκπρόσωποι του θεού για να τους διαβάσουν διάφορους αφορισμούς έναντι αμοιβής φυσικά.
Έτσι, αντί της ορθοπεδικής ανάταξης των καταγμάτων, εδίδετο το αγιασμένο λάδι για επάλειψη, συνοδευόμενο με την ανάλογη ευλογία:

«Πατάξαι σέ Κύριος εν απορία καί πυρετώ καί ρίγη καί ερεθισμώ καί ανεμοφθορία καί τή ώχρα. πατάξαι σέ Κύριος παραπληξία καί αορασία καί εκστάσει διανοίας, πατάξαι σέ Κύριος έν έλκει πονηρώ επί τά γόνατα καί επί τάς κνήμας ώστε μή δύνασθαι ιαθήναι σέ από ίχνους τών ποδών σου, και κολληφθήσονται έν σοί καί πάσαν μαλακίαν καί πάσαν πληγήν τήν μή γεγραμμένη… επάξει Κύριος επί σέ».

Τότε άρχισε ο σκοτεινός μεσαίωνας για την Δύση και η Βυζαντινοκρατία στην Ανατολή, δηλαδή η με κάθε μέσον πάταξη της ελευθερίας της σκέψεως, του πολιτισμού, της επιστήμης και της προόδου.
Ο αγράμματος λαός όπως τον είχαν διά της βίας καταντήσει, μη έχοντας άλλη διέξοδο, συνέχιζε να επισκέπτεται τις εκκλησίες, που τις έχτιζαν μανιοδώς επάνω στις ίδιες θέσεις των αρχαίων ναών, για να μην αλλάξουν οι συνήθειες των πιστών και η ιερότητα του χώρου.

Αντί της φαρμακευτικής αγωγής στις λοιμώξεις, ο παπάς τους καθησύχαζε ότι ήταν επίσκεψη και θέλημα του Θεού η ασθένεια, διότι δεν τηρούσαν τις εντολές των επί της γης αντιπροσώπων του και συνέχιζε το τροπάριό του:

«Άγιοι τρείς παίδες οί τήν κάμινον σβέσαντες, άγιοι επτά παίδες οί έν Εφέσω, οί έκ τών νεκρών αναστήσαντες, βοηθήσατε, άγιοι εννέα μάρτυρες, άγιοι δέκα μάρτυρες, άγιοι τεσσαράκοντα μάρτυρες, άγιοι τριάκοντα και τρεις μάρτυρες από Ρώμη, άγιοι τριακόσιοι δέκα καί οκτώ θεοφόροι πατέρες, άγιε Ιωάννη Θεολόγε, άγιε Πέτρε από Ρώμη, άγιε Παύλε από Δαμασκόν, Άγιε Ευθύμιε από Μάδητον, άγιε Νικόλαε, άγιε Βασίλειε, άγιε Επιφάνειε άγιε Ιωάννη Χρυσόστομε, άγιε Θύρσε ... Πάσαι αί ουράνιαι δυνάμεις τών αγίων αγγέλων καί αρχαγγέλων, χερουβίμ καί τά εξαπτέρυγα σεραφείμ. Απελάσατε ταύτην τήν χαλεπήν ασθένειαν από τήν δούλην του θεού Μαρίαν, πυρετόν, εσωπύρετον, ρίγους κραταιού, ρίγους βραχέος, ρίγους λυμαντικού (τρεις ρίγοι!!!) εξορκίζω υμάς τάς οβ' (72 όλες μετρημένες μία μία) ασθενείας έχει ό άνθρωπος, αναχωρείν από τήν δούλην τού θεού Μαρίαν».
Οι ψυχικές ασθένειες δε, ήταν η ειδικότητά τους διότι οι ασθενείς καταλαμβάνονταν από τους δαίμονες - κακά πνεύματα και με τους κατάλληλους αναθεματισμούς, θα εξέρχονταν τα διαμόνια από τους πιστούς ασθενείς όταν τους διάβαζαν τα ιερά κείμενα:
«Μή από βασκοσύνης καί πάσης άλλης συμφοράς επερχομένης, μή δαιμονικόν, μή ονοσκελιακόν ή νεράιδων. Μή κεφαλόπονον ή οφθαλμόπονον ή στηθόπονον ή φρενόπονον ή χειρόπονο. Μή δυσουρίας ή τρισουρίας ή αρμόπονον ή τζίρματος ομαλικόν ή άυπνον ή πολύυπνον, εξορκίζω υμάς εί τί άν έστιν αδικών τόν δούλον τού θεού, αναχωρήσατε καί απέλθατε είς τά άγρια όρη».

Και φυσικά οι αρρώστιες δεν πήγαιναν στα άγρια βουνά, αλλά τις περισσότερες φορές οι ασθενείς όδευαν σε τόπους χλοερούς και εις τας αγκάλας του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Έτσι αποδεκατίζονταν γενιές και γενιές, πίνοντας τα χρώματα των εικόνων ως ρόφημα και προσκυνώντας οστά, κομμάτια ξύλου και θαυματουργές εικόνες, άγιες ζώνες και τίμιες κάρες.

Επί χίλια εξακόσια και πλέον χρόνια ο χριστιανικός δογματισμός σε όλη την επικράτειά του, οδήγησε στην πυρά και στο ικρίωμα εκατομμύρια αθώους Εθνικούς, Έλληνες και Ελληνολάτρες, καθώς και τα άτομα με ελεύθερο και ερευνητικό πνεύμα. Με τον φόβο και τον τρόμο της δευτέρας παρουσίας και κρίσεως, καθώς και της αιωνίου τιμωρίας, κατάφερε να ανακόψει την αρχαία Ελληνική έρευνα, την μελέτη, την επιστημονική παράδοση και ιδίως την ελεύθερη φιλοσοφική σκέψη και αναζήτηση, με αποτέλεσμα να οδηγήσει τους λαούς στην αμάθεια, στην άγνοια, στις δεισιδαιμονίες, στις προλήψεις, στις προκαταλήψεις, στον σκοταδισμό και στον ραγιαδισμό. Δεν αναφέρομαι για την εξολόθρευση δεκάδων φυλών, λαών και πολιτισμών από τους ιεραποστόλους του Πάπα και τους άρπαγες Ευρωπαίους βασιλείς, σε πολλά μέρη του πλανήτη μας.

Κορυφαίοι επιστήμονες διαφόρων κλάδων των επιστημών συμφωνούν ότι, εάν δεν είχε μεσολαβήσει ο Μεσαίωνας, ο κάτοικος της Γης θα είχε πάει στην Σελήνη τουλάχιστον πριν από χίλια χρόνια.

Οι δυνάμεις όμως και οι εκφάνσεις της Μήτρας των πάντων Φύσεως, της Συμπαντικής Σοφίας, μιλούν σε αυτούς που μπορούν απελευθερωμένοι να συντονιστούν μαζί τους και, να ακούσουν τους μελωδικούς ψιθυρισμούς της:

«Εμείς δεν φύγαμε ποτέ, είμαστε η δύναμη και η πνοή, σε κάθε έκφραση της ζωής, σε κάθε επιστημονική ανακάλυψη, σε κάθε μορφή τέχνης. Ο Ελληνικός πολιτισμός είναι αθάνατος, διότι διέπεται από τους φυσικούς νόμους και εδράζεται σε συμπαντικές αρχές, και στον μοναδικό λογικό και φιλοσοφικό ορθολογισμό».

Ολβιόμοιρο γένος των Ελλήνων, έτσι έρχεται αυθόρμητα και πάντα επίκαιρο το σκόπιμα αγνοημένο ποίημα του Καβάφη, με μία μικρή παράφραση:

«γιατί τα σπάγανε τ' αγάλματά των,
γιατί τους διώξανε απ' τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι΄ αυτό οι θεοί.
Ώ γη του απανταχού Ελληνισμού,
εσένα αγαπούν ακόμη,
εσένα οι ψυχές των ενθυμούνται ακόμη»।
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΑΡΑΣ